Na początku się przed tą powieścią wzbraniałam - pewnie jak wiele mi podobnych osób, które literaturę japońską czy koreańską nie zawsze oceniają w superlatywach. Tak było z "Wyznaniami" Kanae Minato, a jak się okazało, była to świetna lektura. Choć słowo świetna nie oddaje w pełni jej głębi ani znaczenia. Nie daje odczuć jej treści, a ta jest wręcz niebywała. Zaskakująca i paraliżująca... • Ale po kolei... • W basenie zostają znalezione zwłoki sześcioletniej dziewczynki. Jej mamą okazuje się być nauczycielką z miejscowej szkoły. Tragedia zmusza ją do podjęcia stanowczego kroku i rezygnacji z pracy. Podczas ostatniej lekcji wygłasza do klasy coś na kształt przemowy, podczas której niby zbacza z tematu, niby wodzi po manowcach nic nieznaczących tematów, po to by na koniec powiedzieć, że mordercy jej córki siedzą w tej klasie. • Powietrze zastyga. • Pada do widzenia. • I sprawiedliwość połączona z dręczeniem zaczyna się toczyć. • Jest ich dwoje. Teraz sobie obcy. Padły słowa, które nie powinny, nie w tym czasie co trzeba i nie w tym miejscu. Czasu nie cofnie nikt, nawet oni. I już nawet nie chodzi o dziewczynkę w basenie ile o nich i o to, co było między nimi. Wkracza samotność, odcięcie i izolacja. • Do tego przeklęte mleko, które musieli wypijać w szkole. • Ale wszystko ma swój koniec. Nawet żądza zemsty. Tą się planuje, próbuje przewidzieć i kontrolować, jednak najczęściej jest tak, że wszystko wymyka się jakiejkolwiek kontroli i człowiek nawet nad sobą nie panuje. • Umiera dziecko. • Potem matka. • Potem inna matka. • Spirala zemsty się kręci, koło się toczy. • I zastanawiasz się czy to jest sprawiedliwości? Jeśli jeno istnienie przestaje być, to czy inne też musi? Czy równanie zawsze musi wyglądać zerojedynkowo? Mój ból - tak, ale poczuj i ty, co to znaczy. Mój Ból może będzie lżejszy jeśli i ciebie taki dotknie. • Ta powieść wymyka się szufladkowaniu. To nie jest powieść ani kryminalna ani psychologiczna w dosłownym znaczeniu. Ta powieść to hybryda wielu gatunków literackich. To podszyta intelektem bardzo mądra książka, która wprawia w konsternację. Uzmysławia, czym staje się przypadkowo wyrządzone zło. Czym jest fałsz i próba ucieczki od samego siebie. To też obraz naszych czasów, obecnego pokolenia młodych, którzy bawią się w głupi sposób, którzy ryzykują, bo w ryzyku widzą ubaw i atrakcję. To także obraz samodzielnego piętnowania w białych rękawiczkach. • Genialna. • Na zawsze.

Główna bohaterka tego krótkiego, japońskiego thrillera to Yūko Moriguchi. Jest nauczycielką, która bardzo lubi swoją pracę. W momencie gdy ją poznajemy postanawia rzucić obecną posadę. Właśnie takie oświadczenie składa swoim uczniom. Natomiast powód jej odejścia jest wprost wstrząsający. Moriguchi oświadcza swoim podopiecznym, że odkryła okoliczności, w wyniku których przed momentem zginęła jej czteroletnia córeczka… I wie, że to nie był zwykły wypadek, jak zasugerowali biegli i sędzia w swym wyroku. Zbrodni na jej córce dopuścili się dwaj uczniowie z klasy, którą właśnie ma przed sobą. Teraz nauczycielka „stawia kawę na ławę”, a wszystkich ogarnia totalne zaskoczenie i strach przed konsekwencjami. Moriguchi w ten sposób dokonuje niezwykle inteligentnej zemsty na nieletnich mordercach, a wykorzystuje do tego ukochane przez wszystkich, białe niczym śnieg zimą, mleko… Jednak to dopiero początek intrygi. Wierzchołek tej góry lodowej sięga znacznie wyżej, niż wyznanie samej Yūko… • „Wyznania” to chyba najlepsza książka, jaką w tym roku przeczytałam. Jeśli chodzi o thriller o psychologicznym charakterze jest dla mnie absolutnym bestsellerem. Kanae Minato wychodzi w nim poza standardowy schemat w ujęciu swego tematu. Niesamowita świeżość, a w tle żadnych pozytywnych postaci…Trudno jest się oderwać od lektury. Polecam, polecam, polecam. Bardzo…