Historia terapeuty i jego pacjentek może nie jest czymś wybitnym, ale jednak nie będę mógł o książce zapomnieć. I to nie dlatego, że Agathe jest szczególnie wyjątkowym pacjentem. Ona w swoich problemach i traumach jest jak laleczka z porcelany, która została rozbita, ale ktoś spróbował ją posklejać (wiemy jak w rzeczywistości wygląda posklejana figurka) I to nie jej problemy sprawiły, że się nad tą książką dłużej zastanowie.. To nasz terapeuta jest tutaj ciekawy. To jak umiejętnie ta jedna pacjentka odkyła, że ktoś kto codziennie pomaga wielu pacjentom, sam potrzebuje pomocy. To jak z każdą kartką poznajemy uczucia terapeuty - wszystkie. To mnie zaciekawiło, ON. I to jak mimo wieku i niezdarności chce pokazać swoją dobroć. Ciężko pisze się opinie o takich książkach, ale czuję, że los wybrał dobry moment na przeczytanie tej lektury.