Otwieram książkę i od pierwszej strony jestem Saszą Załuską,byłą policjantką,matką samotnie wychowującą dorastającą dziewczynkę,jestem kobietą na rozdrożu.musze szukać nowej pracy i wreszcie pomyśleć o sobie i swoim życiu. A to nie jest proste. A co gorsza podnoszę słuchawkę dzwoniącego właśnie telefonu i moje życie komplikuje się jeszcze bardziej. • W oczekiwaniu na rozmowę kwalifikacyjną ruszam do Polski i biorę sprawę. Jestem profilerką a zlecenie jest dobrze płatne. W końcu to tylko dorywcza robota. Taka...tymczasowa. W klubie Igła dochodzi do strzelaniny. Zamordowany zostaje piosenkarz a kelnerka z obrażeniami trafia na OIOM. Kto strzelał? Dlaczego? Jaki miał motyw? Sasza sporządza rys kata. Zbiera dane,czasem niewygodne,nachodzi ludzi w najmniej odpowiednich momentach,czyta miedzy zdaniami,obserwuje... Wie kiedy mówić a kiedy najlepszym testem jest milczenie. Profilowanie to ciężki kawał chleba,nienormowany czas pracy...nocne gotowanie które zaglusza uśpiony alkoholizm. Sasza to przecież ja, a ja się szybko nie poddaję. • Bonda jest moim odkryciem tego roku. Niezwykle przemyślana fabula,zwarta akcja,dopracowane szczegoly i barwni bohaterowie a do tego kobiecy dar wodzenia czytelnika za nos. Do końca szukasz sprawcy bo przecież wszystko na niego wskazuje by w ostatecznym rozrachunku okazało się, że sprawiedliwość wygrywa bo nawet skorumpowana wladza umywa ręce od calej sprawy. • Genialna

Ksiązka, która zapowiadała niebywałą podróż umysłowo-duchową, a skończyło się na czytadle lekkim i bez wielkich przemyśleń.

Trudno powiedzieć jednoznacznie, która z Pań była tą jedyną gwiazdą na firmamencie tańca, która była propagatorką baletu w ogólnym choćby tego słowa znaczeniu. A w ogóle, od kiedy balet się zaczyna? Tańczymy zawsze, wszędzie (czasem nieporadnie) od wieków. Lecz balet - jako sztuka - jest dla wybranych, dla utalentowanych. W tej książce autor skupił się na 10 sylwetkach tych kobiet, które do baletu wniosły serce, talent i życie, które się w nim kompletnie zatraciły, dla których „ruch i muzyka są podstawą życia, a wykształcenie wewnętrznego poczucia rytmu daje większe wyczucie i zrozumienie piękna oraz harmonii, powiększa wrażliwość artystyczną, wpływa również dodatkowo na wiele procesów psychicznych.” • Niebywała gratka

Na domofonie przy drzwiach wejściowych widnieje zamiast nazwiska nazwa "Instytut", dzwonisz, wchodzisz na górę do starej kamienicy w Krakowie, gdzie widna ma podwójne drzwi a każde piętro osobną bramę do zamykania schodów. Pukasz do mieszkania i wchodzisz... tylko po to, by już nie wyjść. Bo nagle okazuje się, że ktoś zamknął mieszkanie od zewnątrz. A co gorsza, na drugi dzień podczas szybkiej drzemki, przecierasz oczy i uświadamiasz sobie, że masz zamurowane okna. Ale na szczęście nie jesteś sam, są z tobą ludzie, którzy czują to samo. Emocje, początkowo okazywane samowolnie - przekleństwa i gniew - zaczynają przekształcać się w obłęd, zagubienie, totalne wycofanie przemieszane z nieuzasadnioną agresją. Zamknięcie w 4 ścianach każdego może doprowadzić do zezwierzęcenia i skrajności. Do szaleństwa i rozpaczy. • "... Rosła we mnie rozpacz, zatykała mi klatkę piersiową tak, jak kłaki zatykają filtr od odkurzacza, rozpychała mi przełyk, właziła do ust." • Kto zamknął mieszkanie? Kiedy? Kto nas śledzi i po co? Dlaczego się nami bawi? Każda godzina spędzona na tym pietrze staje się zagrożeniem dla życia. Ktoś maluje krwią hasła żądając zwrotu SWOJEGO mieszkania, nagle zostaje wyłączony prąd, nie ma dostępu do netu, wszystkie telefony nie działają, cała kamienica wyludniona... Coś tu nie gra. Właścicielką mieszkania jest Agnieszka, która dostała je po zmarłej babci, ale kto ma czelność teraz rościć sobie prawa do niego w tak drastyczny sposób? I nagle giną współtowarzysze.... • Ta książka jest mieszanką realność z potencjalnym fantazyjnym gdybaniem "a co gdyby". Czytasz ją na wdechu, bo na wydech szkoda czasu. Nie sposób ją odłożyć. Zaskakująca się choćby sama fabuła - umiejscowienie grupy ludzi na ograniczonej przestrzeni i obserwacja ich zachowań. To mieszkanie to więzienie - klatka.

Idealny dzień w szkole, pełen radości dzieci i zawodów sportowych, są nawet urodziny Adama, 9-latka, który ma przygotowany wspaniały tort ze świeczkami... I dochodzi do tragedii. Do pożaru, którego skutki odczują wszyscy, a którego konsekwencje będą dramatyczne. • Siostra Adama i jego mama trafiają z najgroźniejszymi obrażeniami do szpitala. Nie ma z nimi kontaktu, lekarze nie dają szans na przeżycie. I gdy czas nagli, a dokładnie mówiąc, nie ma go za wiele, każdy szuka winnego by stało się zadość. Jenny i Grace jednak wszystko to, co ziemskie obserwują z \"innej perspektywy\". Stają się duchami uczestniczącymi w życiu, które i tak niebawem dobije do mety. • Czytanie tej powieści budzi w człowieku wiele pytań. Czy warto wierzyć w \"coś\", co jest POTEM, po śmierci? Czy śmierć faktycznie jest progiem dzielącym dwa światy? Jak zrozumieć bliskich i ich tragedię, gdy muszą pogodzić się z odejściem kogoś bliskiego podczas gdy ciało więdnie, ale duch nadal żyje i będzie czkać na ... spotkanie z ukochanym? Książka wzbudza wiele emocji w czytelniku. Pochłaniałam ją, a każda kolejna strona wywoływała we mnie inne reakcje. Jest tu i thriller i kryminał i psychologia. Jest bicie nieletnich, jest pogarda dla starszych, jest pazerność i chęć posiadania, jest też bezwzględność, ale są i gorzkie łzy, które spływają po policzkach zbyt późno, są też niewypowiedziane słowa, które wiszą w powietrzu a które nie mają już odbiorców. Za późno na tak wiele rzeczy, na tak wiele dotyków, przytuleń... smutek rozsadza duszę, serce nie nie daje rady z pompowaniem krwi.