Polecam z wielu względów. • po pierwsze - z powodu zdjęć każdego z koktajli, soku czy deseru. Dla osób, które są początkującymi eksperymentatorami mieszania i przyrządzania takich napojów, może to być zachętą. Do tego od razu widać efekt przepisu, który jest obok. • po drugie - przejrzystość wydania, grafika, sposób prezentacji • po trzecie - język i wydanie tej książki. • Jest to pewnie kolejna propozycja dla tych, którzy pasjonują się zdrowiem i jego propagowaniem i pewnie utopi się na rynku dostępnych obecnie pozycji, lecz warto ją zauważyć. Wyłapać z tego gąszczu innych wydań. Jak się tu okazuje, niewielka ilość składników, ich łatwa dostępność, niska cena dla każdego, jest wielkim plusem tych przepisów. I to mnie wciągnęło i zafascynowało. Są wydania pani Maciąg, czy popularnej Lewandowskiej, lecz tam próżno szukać łatwych i szybkich ZDROWYCH miksów. Są za to drogie dziwadła... Tu mamy 3-5 składników do przygotowania rano. Niektóre przepisy są na wieczór, ale to kwestia zalania ziaren. Nic trudnego. • Stałam się fanką autora i tych mikstur. • Polecam

Uwielbiam Daniela Day Lewisa - ubóstwiam i mam do niego słabość. Ot, taka przypadłość. Jest niesamowitym aktorem i personą świata filmu. I ma klasę, co widać w każdym obrazie. • "Nić widmo" to świat kreatora mody i projektów oraz klientek, które nabywają owe stroje. On, uznany, szanowany i bardzo majętny człowiek. Wizjoner, kreator, twórca sukien - głównie, stworzy dla dam, które zajmują wysokie stanowiska. Przyjeżdżają na przymiarki i mimo kompleksów, jakie noszą w sobie, pod wpływem nowej szaty stają się... piękne. Odzyskują wiarę i dostają nową sylwetkę. Dlatego dzieła owego krawca są tak pożądane. A on dzięki pracy może mieć każdą kobietę. I pewnego razu, podczas wyjazdu na wieś poznaje kelnerkę, która staje się potem jego miłością, muzą i z czasem... żoną. Ale jak to się wszystko ma do świata blichtru i luksusu? Dokąd człowiek może się posunąć zarówno w uczuciu, jak i pasji? • Niebywały film, w którym twórcy zadbali o szczegóły scenerii, o świetny scenariusz, o pierwszorzędny dobór aktorów. • POLECAM KONIECZNIE, gdyż - jak się okazuje, Daniel Day Lewis to wisienka na wielkim torcie.

NIESAMOWITE. To tak na wstępie nadmienię. • Kim jest Patrick Melrose? Trudno to określić jednym słowem, zwłaszcza jeśli prześledzimy jego dorastanie i to, co się z nim dzieje potem, gdy staje się ( co w jego przypadku zabrzmi górnolotnie) odpowiedzialnym za siebie człowiekiem. Bo czy dziecko molestowane przez własnego ojca, może się stać kimś wartościowym? Choćby we własnych oczach? Czy z traumy można się wyzwolić? • Lecz zacznijmy od początku • Oto Patrick u boku rodziców, którzy mu nie poświęcają czasu. Dorasta lecz nikt go tak na prawdę nie zna. Nikt nic o nim nie wie. Matka wiecznie na rauszu, większą dbałość przykłada do zawartości promili w sowim organizmie, aniżeli dbałości o syna. Ojciec zaś jest sceptykiem, egocentrykiem i (trzeba powiedzieć szczerze) chamem. Nie tylko w stosunku do znajomych, lecz do własnej rodziny także. Liczy się jego postrzeganie świata, jego racja i wyższość. Zarówno żona, jak i Patrick są nikim. • Z takiego domu pochodzi Melrose. • I z pewnością to staje się powodem do sięgnięcia po narkotyki. Kokaina, heroina, kraki wszelakie...Lub ich zamienniki i "równoważniki", by serce nie wysiadło, by umysł był w miarę stabilny, by "zjazd" nie był zbyt nagły... Patrick to specjalista w każdym calu. A że ma pieniądze, to tym bardziej nie przebiera w środkach. • Pewnego dnia dostaje telefon o śmierci ojca. Niby nic, musi jechać po zwłoki, a raczej prochy. I wydawać by się mogło, że nie ma nic łatwiejszego. O i tu się mylimy. Wylot Patricka to jedna długa droga naznaczona białymi kreskami, brudnymi strzykawkami i miejscami zgoła nie będącymi pokojami hotelowymi. Wszędzie musi być spid. Bo, jak sam to sobie uzasadnia, musi przeżyć i, jak mu się mętnie wydaje, zachować samokontrolę. Jak z tym jest, łatwo się domyślić. Patrzymy tu na degradację samego siebie, na bliskość śmierci, na unicestwienie tego, co jest żywe... • Wszystko po to, by osiągnąć dno i... wybić się z niego. W trzeciej części Patrick staje się "czysty". Po detoksie staje się zatwardziałym zwolennikiem jasnego umysłu, co czasem staje się mylnym złudzeniem. Walka z uzależnieniem jest walką do końca życia. Musi się pilnować, kontrolować miejsca, do których idzie i ludzi, z którymi się spotyka. Ale, co dziwne, dużo o narkotykach mówi i częstokroć przebywanie w jego towarzystwie może być złudne dla drugiego. Jego cięty język, riposty i postrzeganie świata nie są zbyt pomocne dla rozmówców. Trudno przebić jego argumenty za i przeciw. Trudno czasem pojąć jego zdanie. Lecz kim by był, gdyby nie ten jego język? Gdyby nie ta jego nonszalancja? • Ta ksiązka kipi od emocji, od amplitud. Od upadków i szybkich powstań. Od bezbrzeżnych wątpliwości co jest dobre, co złe, co jest właściwe. Kto jest przyjacielem? Kto wrogiem? • Przesiąkamy oparami papierosów, dusznymi, zatęchłymi pomieszczeniami i majakami, jakie wywołują narkotyki. Trudno nam oddzielić jawę od snu. I chyba to lawirowanie jest nam potrzebne, by w końcu otworzyć oczy na to co ostateczne. • St.Aubyn pokazuje nam świat pełen blichtru, bogactwa, wprost wszędobylskiego (okropnego) bogactwa i wyuzdania. Nie mamy tu jedynie Patricka. On jest poniekąd przedmiotem, owocem tego wszystkiego. Skutkiem wynikłym z prostego dodawania. mamy tu poboczne osoby, jak znajomych rodziny i ich fałszywe gęby. Gdzie szacunek do drugiego równa się zeru. Gdzie do łóżka bierze się kogokolwiek. Liczy się bowiem zaspokajanie żądzy, własna przyjemność i chwytanie okazji. W końcu człowieka zdobywa się tak, jak majątek. Po trupach do celu, byle uważnie stawiać kroki w trosce o samego siebie. • St Aubyn opisując ten przepych pustych ludzi, pokazuje nam zniszczenia, jakie dokonuje. Co się dzieje z dzieckiem odstawionym na boczny tor? Co to dziecko robi? Za czym tęskni? Kim się staje, gdy jako jedynak wchodzi w dorosłość? • Przy okazji, powieść została teraz wydana ponownie w nowej okładce i chyba to zjednało jej wielu nowych czytelników (to po 1sze) i jednocześnie przyciagneło magnesem innych (Benedict Cumerbatch, czyli plakat serialu). Serial, co też warto nadmienić, kładzie na łopatki. • geniusz w formie papierowej i wizualnej. • 'Polecam

sięgnęłam po audiobooka - i nie wiem, dlaczego. Raczej nie gustuję w takich publikacjach. Uznaję je za ckliwe. jakby uczyły życia tych, którzy to życie jeszcze mają. Więc tym bardziej zastanawia mnie, dlaczego? • jednak po przesłuchaniu dwóch rozdziałów, wciągnęło mnie totalnie. słuchałam wieczorami po rozdziale, dwa. nie należy przesadzać z tego typu ksiązkami. Ich sedno dostrzeżemy w powolnym smakowaniu. w delektowaniu. Nie inaczej jest tu. • bo to smutna pozycja, jak zresztą widać po okładce i opisie zawartości. To historia lekarza, który sam choruje na raka mózgu. to jego ostatnie miesiące życia, wyciskanie tego życia do cna. to jego chwytanie każdych momentów z bliskimi. Zostaje ojcem dziewczynki, lecz w jej ósmym miesiącu życia musi ją opuścić. Ksiązkę kończy żona. • lecz nie zalewa się łzami rozpaczy. tak, płacze, utraciła przecież kogoś bliskiego, lecz jest jednocześnie szczęśliwa, że było jej dane dzielić życie z kimś takim, jak Paul. On pokazał jej jak żyć. jak z tego życia czerpać garścimi i jak się go trzymać do ostatniego momentu. do ostatniej sekundy. • on stał się jej wzorem. • jej rycerzem. aktywanym umysłowo do końca. • I powiem szczerze, od serca, że słuchanie ostatniego rozdziału mną wstrząsnęło. tembr głosu lektora, przystanki, zaduma. wszystko to sprawiło, że poczułam się tąpnięta. • wzruszona. • bliska łez. • dlatego polecam. • audiobooka

Choćbym nie wiem ile kombinowała u mnie postać Sherlocka ma jedną twarz - Benedict Cumberbatch;) I chyba dlatego uwielbiam jego WSZELKIE śledztwa i wariactwa i nienormalne konwenanse... • "Przygody Sherlocka Holmesa” to zbiór dwunastu opowiadań, w których detektywi z Baker Street rozwiązują różne zagadki kryminalne. Przeskakujemy po faktach, dr Watson ma żonę i czasem towarzyszy Sherlockowi w śledztwie, czasem doradza "stacjonarnie", ale i tak kwintesencja sensacji jest na najwyższym poziomie. Bo, jak nam zawsze udowadnia Holmes - człowiek nigdy nie jest takim, za jakiego się uważa. • Audiobook - też boski - czyta Janusz Zadura • /13 godzin uczty słuchającego / • polecam • zawsze i wszędzie