Jake pracuje jako ochroniarz i dostaje zlecenie ochrony Camille, córki bogatego potentata. Dziewczynie to się nie podoba, bo jest niezależną osobą. Jednak z czasem zbliżają się do siebie. Potem wychodzą na światło dzienne różne brudne sekrety i robi się niebezpiecznie. • Nie porwała mnie ta historia. Choć zaczęła się bardzo ciekawie, to potem było coraz gorzej i skończyło się na tym, że męczyłam książkę przez ponad dwa tygodnie. • Całość jest drętwa i mocno naciągana. Jest trochę pikantnych scen erotycznych. • Przez trzy czwarte kompletnie nic interesującego, godnego uwagi, się nie dzieje. Akcja dłuży się, niemiłosiernie przeciąga, zapełniając strony nudnymi dialogami, opisami i sytuacjami, które w ogóle nie wpływają na dalsze losy bohaterów (swoją drogą nie szczycą się ani dobrze wykreowanym charakterem, ani oryginalnością). Zakończenie trochę ratuje ogólne wrażenie, ale nie na tyle bym mogła tę książkę ocenić jako dobrą. • Jakoś ciężko i długo mi się ją czytało.

"Cud grudniowej nocy" to historia pięciu kobiet, których losy łączą się ze sobą. Każda z nich doświadczyła jakiegoś cierpienia, o którym ciężko zapomnieć. • Nie jest to typowa świąteczna historia. Ta historia jest przepełniona bólem i cierpieniem. Każda z bohaterek stoi na życiowym zakręcie. Ale czy w smutku i trudnościach życia pozostajemy całkowicie sami? Może obok nas znajdzie się ktoś życzliwy? Mimo trudnych tematów, które zostały poruszone w tej książce, daje ona nadzieję i światełko w mroku • Ta książka jest taka prawdziwa, zwykła, normalne życie z pełnym wachlarzem emocji. Pełna wzruszeń, dramatów i mocy odpuszczania oraz wybaczania opowieść o tym jak ważna jest rodzina. Nie mamy wpływu na to co zdarzy się w naszym życiu, ale mamy znaczący wpływ na to, co zrobimy dalej. • Polecam mocno, niezależnie od pory roku.

,Nieodgadniona" czyli kontynuacja powieści ,,Nieodnaleziona". • Mówiąc szczerze, więcej się po niej spodziewałam, książka nie zrobiła na mnie pozytywnego wrażenia. • Ani nudna, ani męcząca, ani barwna, ani ciekawa. Granice absurdu chyba zostały dotknięte. Po Nieodnalezionej, która mnie nie porwała ta jest po prostu nijaka. Ot po prostu: przeczytałam. I to by było wszystko. • Nie czuję żadnej satysfakcji z przeczytania jej, taki sobie kolejny średniak. • Czyta się szybko.

Miłość, przyjaźń, więź rodzinna, ból po rozstaniu z chłopakiem i WIELKI STRACH, wszystko to mieści właśnie te 328 stron. • Dobry, przyjemny romans z dającymi się lubić bohaterami. Wrażenia miłe. Są momenty zabawne jak i wzruszające. Zakończenie przewidywalne i trochę zbyt cukierkowe. • Czyta się szybko i przyjemnie, ale nie jest to lektura obowiązkowa.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Remigiusza Mroza i muszę przyznać że trochę udane i trochę jestem rozczarowana. • Dziesięć lat po zaginięciu ukochanej Damian Werner stara się pogodzić z tym, że już nigdy jej nie zobaczy. Pewnego dnia trafia niespodziewanie na znak od ukochanej - ktoś umieszcza jej zdjęcie w internecie. • Kto szuka dziewczyny? • Co się z nią działo przez tyle lat? • I jaka prawda ukrywa się pod zdjęciami? • Książka dosyć ciekawa, pełna zwrotów akcji, porusza trudne tematy jak zaginięcie ukochanej oraz przemoc fizyczna i psychiczna wobec kobiet. • Pomimo, iż książkę się przyjemnie czyta to liczba nielogicznych i niewyjaśnionych wątków jest dla mnie zbyt duża , żeby pozytywnie ją ocenić. Zakończenie rozczarowuje, nie dość, że przekombinowane i mało wiarygodne, to jeszcze pozostawia duży niedosyt, nie wszystkie wątki zostały do końca wyjaśnione. • Mam nadzieję, że drugi tom będzie lepszy :)