"Projekt szef" to lekki i ciepły romans biurowy. • Przyjemna lektura ale bez szału, bez zachwytu. • Początek zapowiadał się ciekawie, ale potem coś się rozjechało. • Książka jakich wiele . Do zapomnienia.

"Oblitus" to trzecia i zarazem ostatnia część z serii Incognito. • Anka, Szczepan i Artur – ponownie łączą siły, by stawić czoła mrocznej przeszłości oraz nowemu wrogowi, jakim jest Nauczyciel. • Styl pisania Pauliny Świst jest nie do podrobienia! Jej książki należą do moich pewniaków. • Serwuje nam jak zawsze dynamiczną akcję, barwne i nieprzeciętne postacie, humor, cięty język, fajne riposty, wątek kryminalny, trochę pikanterii oraz zaskakujące zwroty akcji w fabule. • To połączenie sprawia, że za każdym razem świetnie się bawię. • Polecam fanom bohaterów, którzy nie zawsze są damami i dżentelmenami, ale mimo to, budzą w nas pozytywne emocje.

„Occulta” jest drugą częścią cyklu „Incognito”. • Świst nie jest dla wszystkich, albo się ją uwielbia, albo nie trawi. • Ja jestem w tej pierwszej grupie. Czytając książki tej autorki mam uśmiech na twarzy. Jest cięty język i humorystyczne riposty, sporo przekleństw (w jej wykonaniu one mi nie przeszkadzają). • Książki tej autorki są dość krótkie, czyta się je błyskawicznie i pozostawiają niedosyt. Tak było i tym razem, akcja pędzi, nie ma czasu, żeby się nudzić. A dzieje się bardzo dużo, zarówno w wątku kryminalnym, jak i bardziej osobistym. • Druga część nie odpuszcza, jest tak samo dobra jak pierwsza.

"Wróg mojego wroga " to romans z lekkim wątkiem sensacyjnym. • Sama historia wydawała się dobra i zamysł na nią był całkiem w porządku. Kira i AJ mieli mocne powody, aby nienawidzić Marcusa, który swoją drogą powinien gnić za kratami, i myślałam, że jak połączą siły to może wyjść z tego niezła zemsta. • Czy tak było? Nie do końca. • Według mnie książka miała potencjał, który nie został wykorzystany, lecz z drugiej strony nie mogę powiedzieć że się przy niej nudziłam. • Historia trochę zakręcona i wszystko dzieje się za szybko, zbyt powierzchownie, zbyt mało logiki, jest w niej wiele sprzeczności. Brakuje spójności w narracji a cała akcja jest bardzo nieprawdopodobna. Dla mnie wypadło to średnio, ale jeśli szukacie niezobowiązującej lektury i nie macie zbyt wygórowanych wymagań, to powinniście być zadowoleni. • Styl pisania autorki jest przyjemny i szybko się czyta.

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Silvi Avallone. • Opowieść o dwójce ludzi, którzy spotkali się przypadkowo, o ich bagażu życiowym, o przeszłości, która wisi nad każdym z nich. • Ogólnie nie jest to zła książka, napisana ładnym językiem. • Ale ma tak dużo opisów nic nie wnoszących że po prostu w pewnym momencie staje się nudna. • Drugi raz bym jej nie przeczytała.