Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i muszę przyznać, że całkiem udane. • Książkę czytało się niezwykle lekko i przyjemnie, mimo iż fabuła wydaje się banalna i przewidywalna. • Pióro autorki sprawia, że nie możesz oderwać się od tej historii, a ona jest pełna tajemnic, kłamstw i erotycznego napięcia między głównymi bohaterami. • Autorka naprawdę przestawia nam tę historię w bardzo umiejętny i zabawny sposób, przez co książka okazała się ciekawa i wciągająca. • A.S Sivar przenosi nas do świata, w którym spotykamy dominującego mężczyznę i Bogu dzięki dynamiczną, silną kobietę z charakterem, która w trudnej sytuacji nie poddawała się i potrafiła walczyć o swoje. • Oboje mają swoją, wcale niełatwą przeszłość, która ich wykreowała, przez co bohaterowie nie są bezpłciowi. • Czy dwa tak silne charaktery mają szansę na to by się dogadać? Dźwignąć ciężar kłamstw i tajemnic? I w końcu, czy „Piekielny układ” okaże się taki piekielny? • By się o tym przekonać, sami musicie po niego sięgnąć. • Przyjemna pozycja na wieczór, na oderwanie się od rzeczywistości.

Co myślę o „Napraw mnie” autorstwa Anny Langner? Sama nie wiem. Po pierwszym tomie nie byłam zachwycona, ale postanowiłam dać szansę, bo byłam ciekawa jak potoczy się ta historia. Jest to kontynuacja książki ,,Zniszcz mnie”. • Oczywiście nadal opowiada o losach Amy i Barry’ego. Ich droga po raz kolejny się połączyła. Czy tym razem im się uda ? Czy to co wydarzyło się kiedyś nadal w nich siedzi ? • Barry wyjechał bez pożegnania, zostawia Amy ze złamanym sercem i postanawia rozpocząć życie bez dziewczyny, która tak bardzo go zraniła. Rzuca studia, wyprowadza się z domu i zaczyna pracę w agencji reklamowej. Nie wie tylko jednego.. Dziewczyna, którą kochał również w niej pracuje. • Ich losy ponownie się łączą i chociaż na początku ciężko jest zaakceptować fakt, że muszą razem pracować po pewnym czasie ich relacje są względnie poprawne. Mimo wszystko ciągłe nied­opow­iedz­enia­ doprowadzają do coraz częstszych kłótni, wszelkie próby podjęcia dyskusji kończą się katastrofą. Jednak oboje nie chcą tej znajomości spisywać na straty, pytanie tylko czy intrygi w jakie zostali wmanewrowani pozwolą im doczekać szczęśliwego zakończenia? Samo zakończenie książki, nie do końca mnie usat­ysfa­kcjo­nowa­ło. Jednak ta książka zdecydowanie mnie nie porwała.Fabuła przypomina serial brazylijski.

​Po raz kolejny Beata Majewska mnie zaskoczyła. Autorka stworzyła historię tak nierzeczywistą, że czyta się ją jak bajkę i to rzeczywiście bajkę o Kopciuszku, Julia mieszka z matką, a przybrany ojciec odbywa karę więzienia za znęcanie się fizyczne i psychiczne nad kobietą. I pewnie ich życie, choć nie usłane różami toczyłoby się utartym torem, gdyby nie informacja, że za kilka miesięcy mężczyzna ma opuścić mury więzienia. • Julia wraz z przyjaciółkami jest na wakacjach w Monako. To właśnie tutaj spacerując po centrum miasta spotyka mężczyznę, który składa jej niecodzienną propozycję, Jeśli ją przyjmie życie Juli i jej matki odmieni się o 180 stopni, a jeśli odrzuci to pewnie będzie sobie ​pluć w brodę do końca życia. Julia ma zostać surogatką . Co zrobi Julia czy zdecyduje się na bycie zastępczą matka czy odrzuci tę niemoralną propozycję już na starcie. Co zwycięży zdrowy rozsądek czy rozterki moralne? To nie jest zła książka, widać że pani Beata lubi pisać i robi to dobrze, nie boi się podejmować tematów tabu, które są nie tylko trudne, ale i kontrowersyjne. To powieść, która zmusza do refleksji, ale niestety nie skradła mojego serca.

Za dzieciaka pisaliście listy do Świętego Mikołaja? • Mała Birdie postanawia napisać taki list ale w czerwcu i ma trzy życzenia: czarne oliwki, czarne skarpetki dla taty oraz Panią dzięki której tata się będzie więcej uśmiechał. List przez przypadek trafia do Sadie, która jest redaktorką prowadzącą kącik Świętego Mikołaja. Postanawia spełnić dwa z trzech życzeń małej rezolutnej Birdie. • Jakimś dziwnym splotem zabawnych wydarzeń Sadie poznaje małą Birdie i jej tatę Sebastiana i od tego momentu ​akcja nabiera szybszego i ciekawego tempa. • Autorki nie migają się również od trudnych tematów, w tym ​przypadku jest to choroba i adopcja oraz jej skutki. • Książka jest przezabawna, mała Birdie jest kochanym i zabawnym dzieckiem. Jedna z najlepszych książek autorek. Mnie wzruszyła, ale w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Polecam!

Książka do pewnego momentu była naprawdę dobra, wciągała, intrygowała. Jednak w pewnym momencie zaczęła być po prostu nudna i irytująca. • Główni bohaterowie są młodymi ludźmi, którzy zachowują się jak dzieci. Dosłownie. • Do pewnego momentu ich zabawy w kotka i myszkę były interesujące. Jednak gdy tak się ciągnęły i ciągnęły, to zaczęło mnie to po prostu irytować i nudzić. • Para głównych bohaterów jest moim zdaniem bardzo dziecinna, infantylna, bez charakteru. Ich rozmowy, zachowanie rodem z gimnazjalnego podwórka. Niestety książka nie pochłonęła mnie, a wręcz walczyłam z irytacją żeby ja przeczytać.