"Leo" to już siódmy i ostatni tom cyklu "Bezlitosna siła" kończący historię chłopaków z Panta Rhei. • Tym razem mamy tutaj Leona i Kasię którzy mimo iż poznali się dawno temu dopiero teraz zapałali do siebie uczuciem. • Książka klimatem nie odbiega od poprzednich tomów serii, więc wiedziałam czego mogę się spodziewać. Całość satysfakcjonująca, historia z gatunku tych lekkich i na swój sposób przewidywalnych. Lubię ten klimat. • Pióro autorki jest niezwykle lekkie i przyjemne, przez co książkę czyta się dosłownie w mgnieniu oka. Autorka nie zagłębia się w niepotrzebne opisy, mamy tu zdecydowanie same konkrety, przez co czytelnik napewno nie będzie się nudził. • Autorka oczywiście poraz kolejny pokazała siłę przyjaźni, jaką otaczają się członkowie Panta Rhei oraz Fundacji Demi Help, co bardzo mi się podobało. Świetnie spędziłam czas z tą książką i bardzo żałuję, że to już koniec perypetii bohaterów ten serii, którzy mają szczególne miejsce w moim sercu! Polecam! • Są takie książki, serie, z którymi absolutnie nie chcemy się rozstawać. • Zapewniam was, że ja mam tak z BEZLITOSNĄ SIŁĄ.

Ciekawa opowieść o porwaniu samolotu, równolegle w tle zaskakujące samobójstwo. • Dobrze mi się czytało, bo książka od początku trzyma w napięciu, a akcja cały czas się rozwija. Ciekawa i zaskakująca fabuła, wciągająca i emocjonująca. Zawiera kilka dość brutalnych scen. Ponoć jest tu sporo "lotniczych" niedociągnięć, ale mnie to nie przeszkadzało - jestem w tych sprawach zuepełnym laikiem. • Rozdziały jak to zwykle w książkach napisanych przez Mroza, kończą się w taki sposób by człowiek czytał i czytał bez końca. • Mnie książka wciągnęła od pierwszych stron.

Lekka książka o zagmatwanej miłości dwojga ludzi, którzy są blisko siebie a mimo wszystko bardzo daleko. • Napisana prostym i lekkim językiem, czyta się szybko i przyjemnie.

Książka „Krew z krwi” porusza bardzo trudny temat, śmiertelnie chorego dziecka które potencjalnie można wyleczyć, jednak lekarstwo jest nieludzko drogie. • Ta pozycja bardzo mnie rozczarowała. • Przede wszystkim po kryminale spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Owszem, w książce poruszany jest bardzo ważny temat, ale gdybym chciała poczytać o walce rodzica z chorobą dziecka, to poszukałabym książek o tej tematyce, podczas gdy z opisu książki wynikało coś zupełnie innego. Tutaj przez 90% książki czytamy wywody ojca o chorobie jego syna Leosia. Autor skupia się głównie na rodzinnej tragedii wplata w to • morderstwa kilku osób jednakże nie rozpisuje się na temat tych morderstw. • Minus też jest taki że momentami zdania składane są tak jakbym czytała opowiadanie z gimnazjum. No i te powtórzenia które doprowadzały mnie do szału. Zakończenie zaskakujące i na pewno nieprzewidywalne. Dlatego czytelniku- jeśli spodziewasz się typowego kryminału P. Piotrowskiego to muszę cię rozczarować.

"Jeden błąd" to historia Dominiki, grzecznej i poukładanej młodej kobiety tuż po studiach z polonistyki. Jej marzeniem jest zostać nauczycielką, ale jej narzeczony woli, by zajmowała się domem. Jak widzicie, coś w ich relacji jest nie tak. I co zrobiła z tym Dominika? Musicie przekonać się sami. • Ukazana jest tutaj trudna i zarazem zakazana miłość, dwojga ludzi. Bohaterowie mają swoją historię oraz swoje problemy jednak gdy się spotykają ich osobiste problemy nie są tak ważne, jak problemy tej drugiej strony. Chcą sobie wzajemnie pomóc, nie zważając na to czy któreś z nich ucierpi. • Książka nie była zła, chociaż momentami irytowała mnie postać Dominiki, jej niedojrzałość emocjonalna i jej przesadny altruizm. • Na minus jeszcze zakończenie, postępowanie Dominiki sięgnęło granic absurdu, których już wytłumaczyć nie umiałam. • Ogólnie podobała mi się i przeczytałam ją szybko, bo fabuła mnie wciągnęła.