W siódmej, ostatniej części przygód Walentego i spółki poznajemy finał ich dietetycznych perypetii. Na wniosek trenera Ledwożywa bohaterowie zaczynają wspó­łorg­aniz­ować­ z nim sportową olimpiadę. W końcu sport i zachowanie odpowiedniej tężyzny fizycznej idą pod rękę ze zdrowym trybem odżywiania. Równolegle Walenty i towarzysze cały czas drążą temat działalności Łysego. Po raz ostatni zakradają się do fabryki witamin, ale niestety zostają w niej uwięzieni… W związki z tym, los olimpiady zaczyna wisieć na włosku. Całe szczęście udaje im się wyjść z tej opresji i zdobyć dowody na Łysego. Historia dobiegła końca, jej puenta bardzo zaskakuje. Jest realna i w sumie nie sprawia większego zawodu. Cóż, jest jak jest, bym powiedziała. Mam nadzieję, że z tego kryminału dietetycznego każdy wyniesie coś dobrego dla siebie, czegoś się nauczy. A wówczas żaden Łysy, ani Rudy czy też ten z Bokobrodami nie będzie nikomu straszny. 😉

Walenty i jego spółka nie poddadzą się chyba nigdy. Cały czas próbują odnaleźć Łysego, jakichś dowodów w jego sprawie, by móc udaremnić mu plan. W tym celu ponownie włamują się do fabryki witamin. Lecz po Łysym ani śladu. Udaje im się natomiast znaleźć tajemniczą mapę. Tylko o co w niej chodzi? I czy skorzystanie z niej doprowadzi ich do sensownego rozwiązania? Bohaterowie zaczynają bacznie przyglądać się różnym punktom w mieście, które zlokalizowane zostały na znalezionym planie. Odkrywają, że Detektyw Dietetyczny spotyka się z Łysym i wygląda to na jakiś spisek. Do tego Balbina z Werą przez zupełny przypadek trafiają na konferencję dotyczącą reklamowania dzieciom niezdrowej żywności. Jaki finał będzie miała ta historia? Któż to wie… W każdym bądź razie przed nami jeszcze ostatnia cześć przygód Walentego i spółki, w której dojdzie do zupełnego rozwiązania całej tej intrygującej zagadki.

Kolejna zagadka do rozwiązania przez Tiril i Olivera jest bardzo złożona. Ale zacznijmy od początku. Nasi bohaterowie mają zamiar wziąć udział w wyścigu pojazdów własnej produkcji. Bez problemu udaje im się skonstruować odpowiednią maszynę. Dziadek Franz kiedyś też uczestniczył w tych zawodach i nawet stanął na podium. Niestety po odbytym turnieju jego pojazd został skradziony i do dzisiaj się nie odnalazł. Natomiast obecnie ktoś postanowił wykorzystać zamieszanie i uprowadził traktor. Tiril i Oliver odnajdują porzuconą maszynę. Ktoś ją jednak postanowił wykorzystać do innej kradzieży. Kradzieży zabytkowego samochodu, który miał stanowić dodatkową atrakcję w Elvestadt na czas rywalizacji pojazdów własnej konstrukcji. Komu zależało na takim klasyku? Proponuję zajrzeć to lektury, żeby poznać tą zawiłą historię do końca. Udanej zabawy 😉

„Jak zostałem królem” to książka napisana z perspektywy samego Bolesława Chrobrego. To właśnie pierwszy król Polski opowiada nam o swych niesamowitych podbojach. O ojcu Mieszku I i jego żonach. Przedstawia nam swe rodzeństwo i omawia wzajemne relacje. Streszcza jak to z tą naszą Polską było od samego początku. Kto był nam przychylny, a kto traktował jak wroga. Z kim walki wygrywał, a skąd „wracał na tarczy”. Oj niełatwy był żywot tego Bolesława, ale przyszło mu żyć w bardzo trudnych czasach, o czym doskonale wiemy. Wsławił się jednak Chrobry dość mocno i dziś jest jednym z bardziej rozpoznawalnych władców dawnej Polski. Książka napisana przez Pawła Wakułę jest przystępna językowo, na swój sposób dowcipna, przez co znacznie chętniej i łatwiej przyswaja się zawarte w niej istotne informacje historyczne. Może stanowić doskonałą alternatywę dla dzieciaków średnio lubiących historię. Bo historia może i nie jest trudna do ogarnięcia, ale niestety baaaaardzo długa i w tym tkwi cały szkopuł. „Jak zostałem królem” natomiast serdecznie wszystkim polecam. To z pewnością interesująca rzecz, zawierająca dużo zaskakujących ciekawostek. Udanej lektury.

W opowieści tej, jak sam tytuł wskazuje, mrówkojad popada w bardzo głęboką refleksję na temat sensu życia. Zastanawia się jakby wyglądał świat bez jego osoby i czy ktoś dostrzegłby jego brak, przejął się zaistniałą po nim pustką. By uzyskać odpowiedzi na nurtujące go pytania wchodzi w dyskurs oczywiście ze swą przyjaciółką orzesznicą. Po tej rozmowie dochodzi do wniosku, że mógłby być to doskonały temat na książkę. Postanawia więc wydać publikację, dotyczącą sensu życia właśnie i ostro zabiera się za kompletowanie do niej informacji. Jednak szybko okazuje się, że sprawa ta nie będzie wcale taka prosta…Każdy z nas bowiem upatruje własnego sensu życia w zupełnie czymś innym… Zatem przed mrówkojadem stoi nie lada wyzwanie. Jak sobie z nim poradzi nasz jakże kreatywny bohater? Sprawdźcie koniecznie! • Osobiście uwielbiam te jakże mądre i pełne dowcipu historie z mrówkojadem i orzesznicą w rolach głównych. Szkoda, że tak niewiele z nich doczekało się polskiego przekładu… Hmmm… Cieszmy się jednak z tego, co jest i czytajmy, bo warto. Polecam 😉