W opowieści tej, jak sam tytuł wskazuje, mrówkojad popada w bardzo głęboką refleksję na temat sensu życia. Zastanawia się jakby wyglądał świat bez jego osoby i czy ktoś dostrzegłby jego brak, przejął się zaistniałą po nim pustką. By uzyskać odpowiedzi na nurtujące go pytania wchodzi w dyskurs oczywiście ze swą przyjaciółką orzesznicą. Po tej rozmowie dochodzi do wniosku, że mógłby być to doskonały temat na książkę. Postanawia więc wydać publikację, dotyczącą sensu życia właśnie i ostro zabiera się za kompletowanie do niej informacji. Jednak szybko okazuje się, że sprawa ta nie będzie wcale taka prosta…Każdy z nas bowiem upatruje własnego sensu życia w zupełnie czymś innym… Zatem przed mrówkojadem stoi nie lada wyzwanie. Jak sobie z nim poradzi nasz jakże kreatywny bohater? Sprawdźcie koniecznie! • Osobiście uwielbiam te jakże mądre i pełne dowcipu historie z mrówkojadem i orzesznicą w rolach głównych. Szkoda, że tak niewiele z nich doczekało się polskiego przekładu… Hmmm… Cieszmy się jednak z tego, co jest i czytajmy, bo warto. Polecam 😉

„Pachinko” to historia kilku pokoleń pewnej koreańskiej rodziny. Rozpoczyna się od Sunji, która zachodzi w nieplanowaną ciążę. Okazuje się, że została w bardzo nikczemny sposób oszukana, bowiem ojciec jej przyszłego dziecka ma już rodzinę w Japonii. Dla dziewczyny do ogromny cios. Choć mężczyzna nie widzi w tym zupełnie nic wielkiego, deklaruje utrzymanie jej i dziecka. Oburzona Sunjia odrzuca go i daje jasno do zrozumienia, że z jego planów nic nie będzie. Dziewczyna ma swą godność, w końcu pochodzi z bardzo dumnej rodziny, decyduje się zostać samotną matką. W Koreii zostałaby napiętnowana przez wszystkich za ten czyn. Ale pastor Isak przychodzi jej z pomocą. Pewnego razu pojawił się w domu Sunji i jej matka uchroniła go przed śmiercią. Teraz Isak ma zamiar się odwdzięczyć rodzinie za uratowanie życia. Chce zostać mężem Sunji i ojcem dla jej dziecka. Dziewczyna z dużymi oporami zgadza się na tego typu układ. Sunja wraz z Isakiem udaje się do Japonii, by tam rozpocząć wspólne życie. Nastają bardzo trudne czasy. Wojna przetacza się również przez azjatycki kontynent. Koreańczykom, którzy wyemigrowali ze swego kraju nie jest łatwo, nawet w Japonii. Tak zaczyna się ta niesamowita opowieść pełna nieoczekiwanych i zaskakujących zwrotów akcji. To opowieść o wyjątkowo niezłomnych ludziach, o ich wzlotach i upadkach. To także opowieść o bardzo głębokiej tęsknocie za ojczyzną, porzuconymi bliskimi, spokojnym życiem. To historia o ciągłej walce z przeciwnościami losu, o poszukiwaniu własnego miejsca na ziemi, o tolerancji, ale także kompletnym braku wzajemnego zrozumienia. Pod wieloma względami „Pachinko” jest powieścią ponadczasową i taką pozostanie. Bo los imigranta takiego, czy innego zawsze wygląda podobnie i dotyczy tych samych kwestii. Polecam serdecznie tą wciągającą i niezwykle mądrą powieść. Rzecz warta przeczytania.

I w końcu pojawiła się „Tajemnica kościoła” w polskim przekładzie, po kilku solidnych latach oczekiwania. I jakoś bez wielkich zgrzytów się obywa. Schemat jak zwykle ten sam u Widmarka. Jest kradzież, są podejrzani, i winny, który nie zawsze zostaje ukarany za swój zły czyn. Co również budzi pewne kontrowersje. Tym razem cała akcja rozgrywa się w kościele. Obecny pastor ma przejść na emeryturę i w Valleby biskupka ma przedstawić społeczności jego zastępcę. Wygląda na to, że będzie to kobieta. Ale, ale nie tak szybko… W kościele zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Ktoś niepostrzeżenie zakłada kąpielówki Jezusowi, Pismo Święte zostaje podmienione na kalendarz, a z zakrystii ginie biskupi pastorał. Wszystko to wygląda na wielki sabotaż. Ktoś chyba nie życzy sobie zmian w kościele. Lasse i Maja z wielkim trudem w końcu rozwiązują tą dziwną zagadkę. • Powiem szczerze, że nie przepadam za tą serią do końca, a znam całą. Uważam, że na rynku funkcjonują znacznie lepsze pozycje o tematyce dete­ktyw­isty­czne­j i z ciekawszymi postaciami. Poza tym bardzo widoczne są w niej duże różnice kulturowe, dotyczące wielu aspektów życia między Szwecją, a chociażby nami. Jest to na swój sposób dobre, ale też może sprawiać bardzo wielu czytelnikom pewną trudność. Mimo tego rozumiem z czego wynika uznanie dla tej serii. Była kiedyś jedną z pierwszych tego typu, wydanych w Polsce, i tak zyskała rzeszę fanów, którzy mimo upłwy lat nadal jej towarzyszą.

„Inna podróż” to kolejna historia z orzesznicą i mrówkojadem w rolach głównych. Tym razem mrówkojad zapragną wyruszyć w podróż. Spakował już nawet same niezbędne rzeczy do swej walizki: mapę, kąpielówki, suszarkę do włosów i rzecz jasna Karola Gustawa. Jednak po odbyciu dyskusji z orzesznicą i zaczerpnąwszy pewnych informacji z gazety, przyjaciele dochodzą do wniosku, że przecież można odbyć podróż nie ruszając się z miejsca. I będzie to niesamowita podróż do wnętrza ich samych. Do tego, co im w duszach gra. Postanawiają wspólnie napisać prawdziwą sztukę, w której sami odegrają role główne ma się rozumieć. Aż tu zupełnie niespodziewanie w drzwiach domu orzesznicy pojawia się słoń Arne i zaczyna wprowadzać nieco zamieszania w koncepcję teatralną dwójki przyjaciół. Czy bohaterowie zaczną ze sobą współpracować? I czy ich współpraca przyniesie jakiś wymierny skutek? Hmmm… Pozostawiam to już Waszej ocenie. Uważam, że „Inna podróż” jest bardzo filozoficzną publikacją, ale również dowcipną i mądrą, jak zwykle. Myślę, że każdy wyniesie z niej coś dla siebie pozytywnego. Udanej lektury zatem. Polecam.

Najweselszy dom w całej Norwegii znajduje się oczywiście w lesie. A mieszka w nim ośmioro dzieci z imionami na M, mama, tato, babcia oraz pies. Domek jest nieduży, drewniany, ma kuchnię, kilka pokoi i komin, bo jest tu też piecyk do ogrzania chatki w zimie. Choć dzieli ich od miasta teraz kilka kilometrów, to za nic w świecie nie zamieniliby tego uroczego domku na nic innego. Teraz są bliżej natury i mają okazję odpocząć od miejskiego zgiełku. Najważniejsze jest podwórko, na którym można robić całą masę niesamowitych rzeczy. Bawić się w chowanego, wdrapywać na drzewa, nawet jeździć na nartach czy ślizgać po zamarzniętej wodzie. Wesoła rodzinka się w nim nigdy nie nudzi. Dzieciaki chodzą na spacery w las, babcia otwiera swój podwórkowy sklepik z goframi, a czasami walczy z groźnymi Indianami. Mama częściej ma chwilę dla siebie i swoich książek, a zapracowanemu wciąż tacie nawet dziwnym trafem udaje się odegrać koncert gry na puzonie, wprost z wysokiego drzewa. Humor wszystkim dopisuje. Oczywiście z mojej perspektywy najbardziej zabawnym i niep­rzew­idyw­alny­m bohaterem domku w lesie jest mały, zawadiacki Morte ma się rozumieć. Mam nadzieję, że tak już zostanie… Polecam Wam serię 8+2. To niezapomniana literacka przygoda dla małych i dużych. Stara rzecz, a cały czas cieszy.