Twórczość autora lubię. Nie wiem więc, czy to kwestia chwilowego przesytu poezją dziecięcą, czy tomik jest słabszy od dotychczas poznanych, ale dla nas okazał się niezbyt angażującą przyjemnostką na raz.

Nie byłam pewna, czy to książka odpowiednia dla Młodego Czytelnika. Nie wiedziałam o niej nic, poza tym, co widać na pierwszy rzut oka - a widać tajemniczą ilustrację i tytuł z okładki, brak recenzji czy ocen, nazwisko autora. Właśnie autorstwo Agnieszki Taborskiej skłoniło mnie do sięgnięcia po tę pozycję, dając nadzieję na naprawdę wartościową i mądrą treść. Ale jaką?... • Niezbyt śmiało wkraczałam w fantazyjny świat, będący jakby urze­czyw­istn­ieni­em eterycznego marzenia sennego. Zerkałam przy tym co chwilę na reakcję Synka, gotowa przerwać, gdyby abstrakcja uciekająca przed skla­syfi­kowa­niem­ i objęciem rozumem go przerosła. Moje obawy trwały jednak tylko moment, bo dziecko chłonęło tę kreację z autentyczną radością. • Mogę więc teraz śmiało napisać: to niezwykłe dzieło. Dzieło z granicy snu i jawy, rzeczywistości i świata wyobraźni, wyrażone fantastycznym tekstem i wybitnymi ilustracjami. Nie są one "piękne" w potocznym, powszechnie przyjętym rozumieniu tego słowa. Wymykają się współczesnym kanonom. Są nieoczywiste i fantazyjne. Surrealistyczne. Momentami kojarzyły mi się terż z najsłynniejszym dziełem malarza Edvarda Muncha, ale nie było w nich równocześnie nic wzbudzającego strach. Tę początkową nutę lekkiego niepokoju czułam prawdopodobnie ze względu na warstwy tabu, skojarzeń i odniesień naniesione na moje postrzeganie na przestrzeni życia. Spłynął więc na mnie spokój, gdy zobaczyłam reakcję Młodego Czytelnika. Pod tym względem jest niemal czystą kartą i w sposób naturalny dostrzega i docenia piękno nieoczywiste, nieprzystające do współczesnej popkultury. • Opowieść karmi wyobraźnię, wzbogaca ducha. Nie ma mora­liza­tors­kieg­o wydźwięku, mimo to dostrzegam w niej dydaktyczne walory. Tym cenniejsze, że nie potrzeba tu słów, rozmów. Wystarczy doświadczenie obcowania z niespotykaną w literaturze dziecięcej estetyką.

Atlas anatomii zwierząt dla najmłodszych. Realistyczne, "przezierne" ilustracje wybranych zwierząt i umiejscowionych w ich wnętrzach wybranych struktur anatomicznych opatrzone są słowem komentarza, w tym opisem niektórych struktur i porcją ciekawostek. Wizerunki zwierząt naprawdę zasługują na uznanie, choć są tak naprawdę dość ubogie (trzeba spieszyć z wyjaśnieniami, że oczywiście dane zwierzę też ma wątrobę/serce/jelita, tylko tu nie jest to pokazane). Dobór prezentowanych zwierzaków wydaje się przypadkowy; jest to swoisty skrótowy przegląd różnorodności fauny. Bardzo miłym zaskoczeniem jest pokazanie tych mniej oczywistych i zdecydowanie rzadziej omawianych zwierząt, jak skorpion czy homar. Tu nawet dorosły laik z zain­tere­sowa­niem­ odkryje nowe dla niego informacje.

Przyjemna pozycja. • Ten wierszowany utwór o dobrej, wartkiej akcji, wyraźnym rytmie i humorystycznym zabarwieniu jest świetną bazą do czytelniczej zabawy z młodszym odbiorcą. • Pamiętałam ów wiersz z własnego dzieciństwa jak przez mgłę, czytanie książki było więc dla mnie jak spotkanie dawnego dobrego znajomego po latach. Nie zawiodłam się - dziecku też się spodobała.

Świetna książeczka z treściami przyrodniczymi dla młodych i najmłodszych czytelników. • Składa się z kilku cało­stro­nico­wych­ ilustracji przy­pomi­nają­cych­ kadry zdjęć, opatrzonych odrobiną tekstu utrzymanego w narracji trzecioosobowej lub w formie dialogów zwierząt. Z tych trzech, czterech zdań najmłodszy odbiorca dowie się kilku ciekawych faktów o preferowanym pokarmie, wyglądzie i sposobie życia zwierząt polarnych. • Krórtka forma przekazania informacji, poparta pięknymi, realistycznymi rysunkami wysyconymi kolorami, jest dla młodszego dziecka bardzo atrakcyjna. U dorosłego odbiorcy też wzbudza zadowolenie, tym bardziej więc polecam.