Nie lubię czytać synkowi bajek w starym stylu. Ta jednak ma w sobie tak dużo prostoty i uroku, że mimo całkowitego oderwania od rzeczywistości nie można jej źle ocenić; jest to po prostu naprawdę dobra, prawdziwa bajka, a przy tym - to zaskoczenie - absolutnie bezprzemocowa.

Przede wszystkim: lektura może urazić czytelnika z ADHD poprzez ogólny wydźwięk z niej bijący - że nawet, jeśli osoby z ADHD są niezwykle wartościowe, to trzeba się nimi opiekować jak uboższą rozumem osobą. Poprawa komunikacji w związku będzie w dużej mierze polegała na jednostronnej pracy nad sobą i zmianie podejścia przez partnera neurotypowego, który musi "zrozumieć", jak mówić do osoby z ADHD (udzielone wskazówki trącą infantylnością, co przecież autor odradza). Czytelnik neurotypowy może więc utwierdzić się w przekonaniu, że dorosłej osobie z ADHD - swojemu partnerowi! - trzeba "pomóc". • Nie sposób przy tym nie odnieść wrażenia, że niemal wszystkie porady są skierowane do partnera bez ADHD, co przeczy sygnalizowanej przez autora konieczności odpuszczenia sobie "nadaktywności", czy "nadwydajności"" w związku (czyli staraniu się za dwoje). Nadmienię, że większość porad to propozycje ćwiczeń w formie zabaw na poziomie nastolatków. Przy jednej, dwóch takich propozycjach, można się z pobłażaniem uśmiechać, ale nie wówczas, gdy ćwiczenia te mają być remedium na problemy w związku neur­oróż­noro­dnym­. Partnera bez ADHD te zabawy nie wciągną (chyba że weźmie sobie do serca "pomaganie"), osobę z ADHD może nawet zirytują. • Zasadniczym założeniem publikacji jest 5 filarów związku. Trąci mi to wymyślaniem na siłę (5 czegokolwiek, byle się zamknąć w ładnej liczbie), a po lekturze nie został mi w głowie ani jeden, choć to pojęcie używane było do znudzenia. • Jako zalety książki uznać można dobrą edycję tekstu, grafikę z okładki (świetna!) i dobre źródło mikrowiedzy przewijającej się w różnych porównaniach i przykładach o funkcjonowaniu osoby z ADHD na codzień.

Ocena dotyczy bardziej samego początku niż całej książki - nie znalazłam niczego, co by mnie przy niej zatrzymało na dłużej. Ponieważ pierwsze kilkadziesiąt stron to bardzo poprawne i nijakie opowiadanie bez polotu, podarowałam sobie kontynuowanie lektury.

Najsłabszą stroną książki są ilustracje - nie złe, tylko nieoddające nijak wykreowanego przez autorkę, fantastycznie opisanego świata. Ilustracyjnie jest więc trochę jak na jakiejś drukowanej tkaninie na pościel dla dzieci, choć ogr wygląda naprawdę ogrowato. :) Najmocniejszą stroną jest zaś... Cała reszta. • "Fabryka marzeń" to cudowna książka, ucząca prze­ciws­tawi­aniu­ się przemocy w sposób pokojowy i pełen zrozumienia. Zawiera w sobie pięknie i po dziecięcemu podane dokładnie te wartości, które stanowią trzon mojego rodzicielstwa. Nauka o akceptacji odmienności, o byciu sobą, o źródłach przemocy i okrucieństwa, które nas otaczają ( chośbyśmy się bardzo starali, nie stworzymy naszym dzieciom gotowego bezprzemocowego świata na cito, ale możemy w nich zaszczepić wiedzę o tym, że "zło" najczęściej bierze się ze zła wcześniej zaznanego i że warto próbować przerwać ten cykl, choćby okazując zrozumienie i empatię). Ale to książka o czymś więcej: o wartości marzeń i wiary w ich realizację. I o współistnieniu, o radości, jaką mogą dać relacje z innymi. • Bajka przeszła najważniejszą próbę - czytana była bowiem Młodemu Czytelnikowi, dziecku szczególnie wrażliwemu na wszelką krzywdę istot żywych i opro­test­owuj­ącem­u każdą lekturę, w której pojawi się choć cień przemocy, zła czy grozy dla samego rozwinięcia akcji. Młody Czytelnik po lekturze był zadowolony i pełen własnych refleksji na temat prezentowanych zachowań i wartości. To dla mnie najlepiej świadczy o wysokiej klasie tej pozycji.

Szybka rozrywka alternatywna. • Nie jestem fanką tego gatunku, doceniam jednak kosmopolityczne podejście, dobrze skonstruowaną fikcję osadzoną w realnym świecie (w ujęciu geopolitycznym i historycznym) i dobrą kreskę. Twórca ilustracji nie szedł na skróty i skonstruowanie tylu przyjemnych w odbiorze, szczegółowych ilustracji budzi mój szacunek. Najsłabszy w tym wszystkim jest może sam temat lub pomysł, ale mimo to komiks mnie wciągnął.