Szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś lepszego. Historia Eleny i Gabriela dość płytko napisana. I choć główna bohaterka z początku pokazana jest jako dziewczyna z pazurem - później jakby autorka zapomniała go dalej pokazywać. • Wszystko szybko się dzieje… brak napięcia … w sumie wszystko przewidywalne od samego początku …

Wszystkie nasze tajemnice” autorstwa Melissy Wiesner, to książka, która nie tylko snuje historię – ona wkrada się cicho w twoje serce, otula je delikatną melancholią i porusza każdą strunę twojej duszy. Czytasz, a z każdą stroną czujesz, jak wzruszenie buduje się powoli, jakby przesiąkało cię od wewnątrz. I nagle łzy same napływają do oczu, bo czujesz, że jesteś świadkiem czegoś niezwykle kruchego, pięknego i bolesnego zarazem. • Ale ta opowieść to także przypomnienie, jak wielką moc mają tajemnice. Są jak cienie, które rzucają się na każdą chwilę szczęścia, niczym niekończące się echo przeszłości, która nie daje o sobie zapomnieć. • Wszystkie nasze tajemnice” uczą nas, że miłość to nie jest idealna baśń, ale codzienne wybory – wybór, by być przy kimś, nawet wtedy, gdy wszystko wydaje się tracić sens. To historia, która pokazuje, że choć tajemnice mogą ranić, to tylko prawda daje nam prawdziwe wyzwolenie. • I może właśnie to jest największe przesłanie tej książki – że niezależnie od bólu, od porażek i demonów przeszłości, istnieje ktoś, kto spojrzy na nas z całą naszą niedoskonałością i powie: „Jesteś wystarczająca. Jesteś kochana.” • dawno nie przeczytałam tak fantastycznej książki, od tej historii nie można się oderwać. Piękna przyjaźń, która po wielu latach przeradza się w miłość.

Każdy kto kocha rośliny i ogrody pokocha tę książkę... Ale to nie poradnik ogrodnika. To historia o ludziach, którzy niczym rośliny tworzą skupiska i piękne kompozycje, choć pomiędzy nimi zawsze znajdą się chwasty, a i choroby mogą zaburzyć ich funkcjonowanie. • To porównanie ludzi do roślin, jakim posłużyła się w książce "Opiekunka marzeń" Agnieszka Krawczyk, jest niesamowicie trafne, a przy tym bardzo emocjonalne. • Powieść ta pokazuje również, że odwaga nie musi krzyczeć, aby być wielką. • Prawdziwa odwaga jest szeptem duszy, która dodaje nam skrzydeł.

Autorka nie oszczędziła czytelnikowi emocji, które z każdą kolejną przeczytaną stroną wzmagały apetyt na więcej. Bohaterowie z silnymi charakterami są i w tej części. Tajemnice, kłamstwa, niebezpieczeństwo i dużo, dużo więcej. To autorka zaserwowała nam w tej części. Znalazło się też kilka gorących scen. Z perspektywy całej historii to nie one są najważniejsze, jednak są jak wisienka na torcie. • Tym razem historia jest opowiedziana z perspektywy głównej bohaterki, co w połączeniu z poprzednią częścią jest rewelacyjnym posunięciem. Widać, że wszystko zostało dopracowane w najmniejszych szczegółach.

Jest inna niż poprzednie tomy, mniej w niej akcji i sensacji , za to mamy ciągłe powroty do przeszłości, które może pozwalają lepiej poznać Artura, ale wprowadzają chaos w całej intrydze. • Nie do końca podoba mi się też ten Artur którego poznajemy w tej części. Jego przeszłość, wyjazdy do Kabulu i erotyczne spotkania z Olivią mimo, że ma jeszcze żonę nie stawiają go w korzystnym świetle. • Współcześnie też nie jest lepiej. Dalej nie wiadomo kto stoi za wypadkiem Mai a jego postępowanie w stosunku do niej jest po prostu chamskie...mimo, że ją rzekomo kocha. • Powieść dobra ale nie daje odpowiedzi na dużo pytań. • Nie wciąga i brak w niej tego czegoś, co powoduje, że chce się czytać i dowiedzieć co dalej. • Mam nadzieję, że Srebro bedzie bardziej wciągające,