Na wstępie uprzedzamy, że powieść, o której dziś piszemy, nie jest niez­obow­iązu­jącą­ lekturą, w sam raz na wakacje nad morzem. Nie jest to książka lekka (przynajmniej jeśli chodzi o treść, bo gabarytowo – wręcz przeciwnie), którą można przeczytać w tak zwanym „międzyczasie”. „Kieszonkowy atlas kobiet” to bowiem historia o wyrzutkach (czy może raczej: wyrzutkiniach), których codziennością jest godzenie się z własną innością. Mamy tu więc kobietę, której niezbyt wyszło w życiu, starszego pana, który w domowym zaciszu przebiera się w kobiece stroje i starszą panią, która przeżyła wojnę. Tych ludzi łączy jedno – są wykluczeni/-one. Sylwia Chutnik prezentuje powieść pełną natu­rali­styc­znyc­h scen; niczego nie upiększa, a wszystko jest dokładnie takie, na jakie wygląda. Nie dajcie się jednak zwieść: to książka z drugim dnem, mądra i skłaniająca do przemyśleń.

Mistrzyni szwedzkiego kryminału łączy siły z najlepszym mentalistą wśród pisarzy, Henrikiem Fexeusem! Dzięki tym dwojgu pisarzy powstała książka wybuchowa i fascynująca. Mimo, że do „najs­zczu­plej­szyc­h” ona nie należy, liczy niemal 700 stron, to akcenty są w niej znakomicie rozłożone; akcja świetnie koresponduje z momentami obyczajowymi, w których poznajemy bliżej głównych bohaterów, a podczas prowadzonego śledztwa nie można ani na chwilę się rozkojarzyć, bo możliwe że przepadnie nam jakiś ważny detal, który już za chwilę okaże się kluczowy. Nic, tylko czytać i… czekać na kolejny tom, bowiem Läckberg już oficjalnie potwierdziła, że to dopiero początek przygód Vincenta i Miny!

Książka-legenda. Obok „Roku 1984” nie ma chyba słynniejszej antyutopii. Dużo mówi się o tym, w jakim stopniu Orwell przewidział przyszłość (czyli dla nas – teraźniejszość) i ile z jego mrocznych przepowiedni faktycznie się sprawdziło. Można jednak stwierdzić, że to „Nowy wspaniały świat” – napisany w 1932 roku (sic!) – znacznie trafniej przewidział naszą dzisiejszą rzeczywistość, aniżeli autor „Folwarku zwierzęcego”. Świat, w którym wszystko jest już tak idealne, że nie zostało już nic do poprawienia, jest chłodny, obojętny na uczucia i skoncentrowany wyłącznie na podziale kastowym i utrzymaniu wysokiego poziomu funkcjonowania społeczeństwa. Wizja o tyleż przerażająca, co skądinąd znajoma. A jeśli nie znajoma – to ciut więcej niż prorocza…

Roberta Małeckiego wszyscy kojarzymy z bestsellerowych powieści kryminalnych. Ten autor już niejednokrotnie udowodnił nam, że należy spodziewać się po nim nies­podz­iewa­nego­. Podobnie zrobił i tym razem, znacznie wyprzedzając jednak nasze oczekiwania, bowiem „Wstyd” nie jest powieścią stricte kryminalną. Gwoli ścisłości – wątek kryminalny tu występuje; wręcz jest jednym z najważniejszych elementów tej historii. Mimo to, tę książkę sklasyfikować można jako powieść obyczajowo-psychologiczną z dete­ktyw­isty­czny­m motywem w tle. Na pierwszy plan wysuwa nam się bowiem postać Julii Karlińskiej i jej relacji rodzinnych. Tak więc, postawmy sprawę jasno: gdyby podejść do „Wstydu” jak do powieści kryminalnej, trzeba by stwierdzić, że Małecki napisał kilka lepszych. Jeśli ocenimy zaś tę książkę jako osobny, nies­klas­yfik­owan­y byt literacki – jest to pozycja zdecydowanie godna uwagi i zadumy. No i ta okładka; jak można choć przez chwilę nie zatrzymać na niej wzroku…

Książka, która w zasadzie nie wymaga polecenia. Jeden z najp­opul­arni­ejsz­ych thrillerów XXI wieku, który z Dana Browna zrobił prawdziwą gwiazdę współczesnej literatury i zdecydowanie jednego z najbardziej wpływowych pisarzy naszych czasów. Ale oto krótki opis, w razie gdyby nikt o tej powieści wcześniej nie słyszał: światowej sławy ekspert od symboliki, Robert Langdon, zostaje wezwany przez francuską policję do Luwru, w którym znaleziono zwłoki kustosza. Ciało denata ułożono na kształt słynnego szkicu „Człowieka witruwiańskiego” Leonarda da Vinci. Langdon nie może ufać w dobre intencje funkcjonariuszy, więc rozpoczyna prywatne śledztwo. Okazuje się, że do przestępcy prowadzi trop ukryty w obrazach renesansowego malarza… Czytelnik za sprawą „teorii spiskowych” Browna już nigdy nie spojrzy na twórczość Leonarda da Vinci inaczej niż przez pryzmat tej książki! A mówiąc o tak kultowych dziełach, jest to z pewnością nie lada rekomendacja!